ضمیر اشاره ضمیری است که برای اشاره به چیز خاصی در جمله به کار میرود. این ضمایر می‌توانند به چیزهایی از نظر زمانی و مکانی اشاره کنند و همچنین می توانند مفرد و یا جمع باشند. این ضمایر هنگام استفاده برای اشاره به چیزهایی از نظر مکانی و زمانی به دو گروه اشاره به نزدیک و اشاره به دور تقسیم بندی میشوند:
- ضمایر اشاره برای اشاره به نزدیک: this (این) , these (اینها)
- ضمایر اشاره برای اشاره به دور: that (آن) , those (آنها)
تعداد این ضمایر در زبان انگلیسی کم است بنابر این تنها سه قاعده برای استفاده صحیح از آنها وجود دارد. این سه قاعده را خوب بخاطر داشته باشید تا هنگام استفاده از ضمایر اشاره مشکلی نداشته باشید:
- قاعده 1: ضمایر اشاره همیشه اسم را مشخص می کنند، چه این اسم در جمله ذکر شده باشد و یا ذکر نشده باشد. برای مثال جمله زیر را در نظر بگیرید:
I cant believe this. – .من نمیتوانم این را باور کنم
در این جمله ما نمیدانیم منظور از “this” چیست، ولی قطعا به چیزی اشاره میکند که نویسنده نمیتواند آن را باور کند. گرچه ما نمیدانیم که چیست، ولی وجود دارد.
- قاعده 2: ضمایر اشاره معمولا برای مشخص کردن حیوانات، اشیاء و مکانها در جمله به کار میروند، با این حال می توان آنها را برای مشخص کردن افراد نیز به کار برد اگر درجمله ذکر شده باشند. مثال:
سلام و عرض ادب سایتتون عالیه لطف کردین این اطلاعات عالی رو منتشر کردین فقط جهت بهبود خواستم عرض کنم این قسمت ناقص افتاده ممنون
سلام خیلی ممنون از نظر شما و همچنین تشکر بابت تذکر شما
بزودی رسیدگی میشه